Aller au contenu

voler evoye

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : «voler» + «evoye».

Vierbire

[candjî]

voler evoye (v. å spitron) (v. sins coplemint)

  1. endaler, e volant, tot djåzant d' èn oujhea, d' èn inseke d' ene nûlêye.
    • Des cints d' blancs oujheas, rimetous dins l' pitit bwès, volît evoye å prumî côp d' fizik.
    • Sol cerijhî, l' agaesse s' a sorlevé d' on plin côp, et voler evoye, e riyant d' tos ses pus foirts Joseph Selvais (fråze rifondowe).
    • Mins l' tahourea ki vole evoye
      Va scheure pus lon çou ki lyi dmeure co
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 108 (fråze rifondowe).
  2. esse epoirté pal grande air, pa ene esplôzion.
    • Li toet va voler evoye
    • Il a metou l' mene dins li stouve, et cwand ça a peté, tot li dvant del sitouve a volé evoye
  3. end aler tot djåzant do tins ki passe.
    • Djalot tins, t-i possibe ki les moumints d' bouneur,
      Ewou çki nosse plaijhi nos berceye dins ses waches,
      Volexhe evoye si rade ki les cis ki l' måleur
      Tafwaitmint nos rabaxhe ? José Schoovaerts, ratournant Lamartine (fråze rifondowe).
  4. Tot doûçmint li poussîre voléve evôye èt on pô à 'ne fîye, li tchapê ridiv'néve neûr dizos l' hov'lète Jean-François Renkin, dins Li vîye bûse.
    • Come dj' èsteûs tot djondant dèl

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
voler å lon
esse epoirté på vint
endaler pol tins ki passe