voler evoye
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Aplacaedje di : «voler» + «evoye».
Vierbire
[candjî]voler evoye (v. å spitron) (v. sins coplemint)
- endaler, e volant, tot djåzant d' èn oujhea, d' èn inseke d' ene nûlêye.
- Des cints d' blancs oujheas, rimetous dins l' pitit bwès, volît evoye å prumî côp d' fizik.
- Sol cerijhî, l' agaesse s' a sorlevé d' on plin côp, et voler evoye, e riyant d' tos ses pus foirts — Joseph Selvais (fråze rifondowe).
- Mins l' tahourea ki vole evoye
Va scheure pus lon çou ki lyi dmeure co
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 108 (fråze rifondowe).
- esse epoirté pal grande air, pa ene esplôzion.
- Li toet va voler evoye
- Il a metou l' mene dins li stouve, et cwand ça a peté, tot li dvant del sitouve a volé evoye
- end aler tot djåzant do tins ki passe.
- Djalot tins, t-i possibe ki les moumints d' bouneur,
Ewou çki nosse plaijhi nos berceye dins ses waches,
Volexhe evoye si rade ki les cis ki l' måleur
Tafwaitmint nos rabaxhe ? — José Schoovaerts, ratournant Lamartine (fråze rifondowe).
- Djalot tins, t-i possibe ki les moumints d' bouneur,
- Tot doûçmint li poussîre voléve evôye èt on pô à 'ne fîye, li tchapê ridiv'néve neûr dizos l' hov'lète — Jean-François Renkin, dins Li vîye bûse.
- Come dj' èsteûs tot djondant dèl
Sinonimeye
[candjî]Ratournaedjes
[candjî]endaler pol tins ki passe
- Francès : se dissiper (fr)
- Neyerlandès : voorbijvliegen (nl)